ใช่เวลาเดินทาง กลับมาบ้านประมาณ 1 ชั่วโมง แล้วค่อยกินข้าวเย็น(เธอชอบพูดว่าชีวิตมันโหดร้าย) แล้วตอน 04.00 น.
ต้องตื่นมาทำงานส่งหัวหน้า เพื่อให้ได้รับคำชมว่า "นอนหรือยังเนี้ย" ผมว่ามันทำให้รู้สึกภูมิใจ น่ะเพราะเราทำงานอย่างตั้งใจ
ก็ควรจะได้รับเกียรติคำชมจากหัวหน้า นั้นแสดงว่าเค้าดูเราอยู่
ผมเข้าใจอารมณ์ความรู้สึกนี้ดี เพราะว่าตอนเรียนมหาวิทยาลัย
เคยมีช่วงหนึ่งที่ผมเริ่ม คิดว่าผมอยากทำอะไรเป็น มันเริ่มด้วยการอยากเรียนพิมพ์สำผัสได้ช่วงนั้นผมอยู่แต่หอไม่ไปไหน ตื่นตอนตี
สี่เพื่อมาหัดเรียนพิมพ์สัมผัส ผมใช้เวลาเรียนอยู่สามเดือนผมก็พิมพ์สัมผัสได้ มันทำให้รู้สึกว่าเราสามารถทำได้จริงๆด้วยซึ่งตอนแรก
คิดว่ามันยากเกินไปสำหรับเราที่จะทำมัน
เธอทำงานบริษัทใหญ่ หลายคนคงคิดว่าทำงานบริษัทใหญ่ๆ
ปลายปี สิ้นปี ก็คงจะได้รับโบนัสก่อนใหญ่(สังคมของบ้านเราชอบปลูกฝังค่านิยมแบบนี้) ความเป็นจริงคนทำงานมากๆ รายได้ไม่ได้มากตาม
น่ะครับประเทศไทย ตำแหน่งลูกจ้าง มันอยู่กับตำแหน่ง มันไปตรงกับตอนที่ผมเข้าไปถ่ายรูปสินค้าที่คลังเก็บสินค้าเพื่อมาจัดทำcatalogue
เล่มใหม่ มีช่างภาพทำงานบริษัทด้วยรับฟรีแลนซ์ด้วย ทำงานเกือบเย็นเลยวลาเลิกงาน พี่ที่เป็นหัวหน้าก็ขอบใจพนักงานที่มาช่วยยกของ
และพูดแซวว่าเดือนนี้รวยแล้ว ๆทำโอบ่อยๆ พี่ที่มาช่วยยกของก็ยิ้ม และบอกว่าครับบเดือน นี้คงจะได้ถึง หมื่น (แล้วก็ยิ้ม)
มันทำให้พี่อีกคนในทีมผมร้อง ห๊ะ พี่ผมคนนี้ทำงานเป็นกราฟฟิกของบริษัท อยู่มานาน ก็ถามพี่พนักงานที่คลังว่า พี่อายุเท่าไหร่ มีลูกมีเมียไหม พี่เค้าก็บอกว่า
มีเมียคนหนึ่งลูก สองคน และอายุ34 พี่เค้าก็ถามต่อว่าพอใช่รึเปล่า พี่เค้าก็บอกว่าพอบ้างไม่พอบ้างเค้าทำงานแบบไม่มีวันหยุดน่ะครับเสาร์-อาทิตย์ก็ต้องมา
ผมหรือหลายคน คงรู้สึกว่างานมันหนักหนา จริงๆ ไว้ผมจะกลับมาสรุปอีกรอบ แล้วเจอกัน
ทำ