เรื่องในหัว

เรื่องนี้ผ่านมานานมากๆนานได้สัก 10 ปี ผ่านมาแล้ว แต่เหตุการณ์ยังเหมือนพึ่งเกิดขึ้น นอนตื่นมาตอนเช้าเป็นต้องคิด

ผมเคยมีแฟนครั้งแรกแบบเป็นเรื่องเป็นราวก็หลังจากจบ ม 6  คนนี้เป็นผู้หญิงคนแรกของผม แต่ก่อนจะมีเธอผมก็มีก่อน ตอนอยู่ ม2 แต่ จบ ม3 ผมต้องย้าย โรงเรียน เพื่อไปเรียนใหม่ แล้ว ความรักก็เป็นแบบ ส่งจดหมายหา กัน แต่ผมเป็นอะไรที่ไม่ชอบการตอบ จดหมาย สุดท้ายก็มีการส่งจดหมายมาบอกเลิก ตอนนั้นผมคงคิดแบบ เด็กๆ ก็ไม่ใส่ใจอะไรไม่ได้เสียใจอะไร


มาเรื่องของแฟนคนที่สองหลังจากที่เรียนจบ ม6 แล้วผมก็เจอเธอและชอบกันแล้วเราก็ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันโดยที่ฝ่ายพ่อแม่ญาติ ฝ่ายหญิงก็ไม่ได้กีดกันอะไร ผมก็ช่วยงานบ้าน งานทุกอย่างของฝ่ายหญิง ตอนนั้นผมรู้เลยว่านี้หล่ะ ชีวิตที่ต้องการ เราอยู่ได้ด้วย พ่อแม่ฝ่ายหญิงก็ดีกับผมมาก พยายามหาอาชีพหางานให้ผมทำ ไม่ขอกล่าวถึงดีกว่า คนพึ่งจะเรียนจบ ม6 อายุ ก็ 18-19 ยังทำอะไรไม่ค่อย เป็น

แต่ทางบ้านฝ่ายหญิงก็สอนให้เกือบทุกอย่างๆ ดีมากๆ " ชาติหนี้ ผมก็เป็นนี้บุญคุณบ้านนี้แล้วหนึ่ง ชาติ"
ผมอยู่บ้านฝ่ายหญิง เป็นเวลา 4 เดือน มีความสุขทุกอย่าง โดยไม่ได้กลับไปบ้านของผมเลย ซึ่งอยู่คนหล่ะจังหวัด กัน

ลืมไประหว่างนั้นก็เป็นช่วงที่ต้องตัดสินใจว่า จะเลือกเรียนต่อหรือว่า ทำงาน ผมได้ปรึกษากับทางบ้านว่าถ้าสอบเอนทรานซ์เข้า มหาวิทยาลัยไม่ได้ ก็จะไม่เรียน ไม่อยากให้เป็นภาระทางบ้าน บ้านผม มีกันทั้งหมด  6 คน ซึ่งผมเป็น ลูกคนที่ 2  เพราะว่าพี่ชายผมเรียนมหาลัยไปแล้ว พี่ ห่างจากผม 2 ปี  ตอนนั้น ผมก็ไปสอบ เอ็นทรานซ์ทิ้ง ไว้ แล้วก็กลับไปอยู่บ้านฝ่าย หญิงเหมือนเดิม ทุกอย่างเหมือนจะเป็นช่วงเวลาของ ชีวิตผู้ชายคนหนึ่ง ที่แตกต่างไปจากเพื่อนๆ ที่กำลังวุ้นเรื่องการหาที่เรียนต่อ หางาน ทำ แต่ผมช่วงนั้นคิดแต่ การอยู่กับคนทีผมรัก  ซึ่งทำให้ผมลืมไปเลยเรื่องการวางแผนชีวิต ของ ผม

เรื่องนี้เป็นเรื่องที่อยู่ในความทรงจำตลอด 30 ปี ของผม ก็ยังไม่จบ  แต่ไม่ว่างจะมาเขียนต่อใหม่ คงสักวันที่ผมจะว่างแบบวันนี้แล้วมานั้ง นึกความหลังครั้งเก่า แต่ก่อน ผมไม่เคยนึกถึงเลยสักนิด จะนึกถึงก็แต่ช่วงแรกๆ ตอนนี้ผมมีความสุข เลยทำให้ผมว่างมีเวลา นึกถึงเรื่องเก่าๆ กันน่ะ

บางทีก็สงสัยว่า คนเรามีความคิดมีความ รู้สึกจะมีคนที่เป็นแบบ ผมบ้างไหม น่ะ